Xειραγωγώvτας το κοπάδι

      Οι περισσότεροι αδυνατούν να αποδεχτούν το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι μπο­ρούν να χειραγωγούν τις ζωές δισεκατομμυρίων και να παρεισφρύουν σε όλους τους θεσμούς και σε κάθε χώρα. Το καταλαβαίνω. Όμως, για εκείνους που έχουν δημιουργήσει τις πυραμίδες και γνωρίζουν πώς να χειραγωγούν το νου και την κα­θημερινή πραγματικότητα του πληθυσμού, είναι κάτι σχετικά απλό και εύκολο. Προκειμένου να ελέγχεις και να κατευθύνεις την ανθρωπότητα, αρκεί να εφαρμό­σεις αυστηρά κάποιες βασικές αρχές που παραμένουν ίδιες είτε επιθυμείς να χει­ραγωγήσεις ένα μόνο άτομο είτε μια οικογένεια, μια φυλή, μια πόλη, μια χώρα, μια ήπειρο, είτε έναν ολόκληρο πλανήτη.

      Πρώτα πρέπει να επιβάλεις τις «νόρμες», όλα εκείνα που θεωρούνται σωστά ή λάθος, δυνατά ή αδύνατα, λογικά ή τρελά, κα­λά ή κακά. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα συμμορφωθούν με αυτές τις «νόρμες», χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση, λόγω της νοοτροπίας του κοπαδιού που έχει κυριαρχήσει στο συλλογικό ανθρώπινο νου εδώ και χιλιάδες χρόνια.

      Δεύτερον, πρέπει να κάνεις πολύ δυσάρεστη τη ζωή εκείνων που αμφισβητούν τις «νόρμες» που τους έχεις επιβάλει.

      Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να το επιτύχεις είναι να επιβάλεις την άπο­ψη ότι αποτελεί ουσιαστικά έγκλημα το να είναι κανείς διαφορετικός. Με αυτόν τον τρόπο, κάνεις εκείνους που εκφράζουν μια διαφορετική άποψη για την «αλή­θεια» και για τον τρόπο ζωής να ξεχωρίζουν σαν τα μαύρα πρόβατα μέσα στο αν­θρώπινο κοπάδι. Έχεις ήδη προετοιμάσει το κοπάδι ώστε όλοι να αποδέχονται τις νόρμες σου ως πραγματικότητα, και έτσι, λόγω υπεροψίας και άγνοιας, γελοιοποι­ούν ή καταδικάζουν εκείνους που έχουν μια διαφορετική στάση ζωής.

      Αυτό ανα­γκάζει τα μαύρα πρόβατα να συμμορφώνονται και λειτουργεί ως προειδοποίηση για εκείνους μέσα στο κοπάδι που επίσης σκέφτονται να δραπετεύσουν ή να αμφι­σβητήσουν την ισχύουσα πραγματικότητα.

      Υπάρχει μια ιαπωνική παροιμία που λέει: «Μην είσαι το καρφί που προεξέχει από όλα τα υπόλοιπα, γιατί θα είσαι το πρώτο που θα χτυπήσει το σφυρί». Δεν θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα. Αυ­τός ο φόβος του να είμαστε διαφορετικοί και να εκφράζουμε μια άποψη που αμφι­σβητεί τις «νόρμες» είναι κυρίως ο φόβος του τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μας. Στην πραγματικότητα, φοβόμαστε τι θα πουν και τι θα κάνουν τα πρόβατα γύρω μας, αν επιδιώξουμε να φύγουμε από το κοπάδι και να αμφισβητήσουμε την αλαζονεία που τους έχουν εμφυσήσει.

      Αυτή η νοοτροπία δημιουργεί μια κατάσταση θεμελιώ­δους σημασίας για τους λίγους που ελέγχουν τους πολλούς, επειδή σημαίνει πως οι άνθρωποι αστυνομεύονται μεταξύ τους και κρατούν ο ένας τον άλλο σε τάξη. Τα πρόβατα γίνονται τσοπανόσκυλα για το υπόλοιπο κοπάδι. Είναι σαν τον φυλακι­σμένο που προσπαθεί να το σκάσει, ενώ οι συγκρατούμενοί του τρέχουν να τον σταματήσουν. Αν συνέβαινε αυτό θα λέγαμε: «Οι φυλακισμένοι τρελάθηκαν. Πώς είναι δυνατόν να το κάνουν αυτό;»

      Αλλά οι άνθρωποι κάνουν καθημερινά ακριβώς αυτό, απαιτώντας να συμμορφώνονται όλοι στις «νόρμες» που οι ίδιοι ακολουθούν τυφλά. Αυτό δεν είναι παρά ψυχολογικός φασισμός - η αστυνομία της σκέψης με πράκτορες σε κάθε σπίτι, παντού. Πράκτορες που έχουν επηρεαστεί τόσο πολύ ώστε οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα ότι λειτουργούν ως ελεγκτές του νου. «Κάνω απλώς αυτό που είναι σωστό για τα παιδιά μου», τους ακούω να λένε. Όχι, κάνεις απλώς αυτό που σε προγραμμάτισαν να πιστεύεις ότι είναι σωστό για τα παιδιά σου, όπως ακριβώς προγραμμάτισαν και σένα τον ίδιο να πιστεύεις ότι μόνον εσύ ξέρεις καλύτερα.

      Στην καθημερινή μας ζωή βλέπουμε να επαναλαμβάνεται το .ίδιο πρότυπο: έν­στολοι και άλλα άτομα μέσα από τη μάζα των ανθρώπων προάγονται σε θέσεις εξουσίας. Όλα αυτά αποτελούν τμήμα της τό­σο σημαντικής στρατηγικής τού διαίρει και βασίλευε που διασφαλίζει ότι το κοπά­δι θα αστυνομεύει τον εαυτό του. Ο καθένας παίζει έναν ρόλο στη διανοητική, συναισθηματική και σωματική φυλάκιση όλων των υπολοίπων. Το μόνο που χρειάζε­ται να κάνουν οι ελεγκτές είναι να θέτουν τις «νόρμες», να κινούν τα κατάλληλα νήματα την κατάλληλη στιγμή και να κάνουν τις ανθρώπινες μαριονέτες τους να χορεύουν στον κατάλληλο ρυθμό.

      Το κάνουν υπαγορεύοντας όλα όσα διδάσκονται σε αυτό που με θαυμασμό ονομάζουμε «εκπαίδευση» και ελέγχοντας τι θα "περνά­ει" ως «είδηση» στα ΜΜΕ που βρίσκονται στην κατοχή των Πεφωτισμένων. Με αυ­τόν τον τρόπο μπορούν να υπαγορεύουν στο άμυαλο και τυφλό κοπάδι τι πρέπει να πιστεύει για τον εαυτό του, για τους άλλους ανθρώπους, για τη ζωή, την ιστορία και τα γεγονότα της επικαιρότητας. Όταν έχεις επιβάλει τις «νόρμες», δεν υπάρχει λό­γος να ελέγχεις κάθε δημοσιογράφο, κάθε ρεπόρτερ ή κυβερνητικό αξιωματούχο. Τα ΜΜΕ και οι θεσμοί λαμβάνουν την «αλήθεια» τους από τις ίδιες «νόρμες» και τις επίσημες δηλώσεις, και κατά συνέπεια γελοιοποιούν και καταδικάζουν αυτόματα οποιονδήποτε προσφέρει μια διαφορετική οπτική της πραγματικότητας.

      Από τη στιγμή που ελέγχεις αυτό που θεωρείται «φυσιο­λογικό» και πιθανό, ολόκληρο το σύστημα λειτουργεί κυριολεκτικά από μόνο του.